سه شب نا آرامی در کوی دانشگاه تهران

سه شب نا آرامی در کوی دانشگاه تهران

دانشجویان کوی دانشگاه تهران، مجموعه خوابگاه های دانشجویی این دانشگاه، در سه شب گذشته و در اعتراض به نحوه مدیریت کوی تجمعاتی برگزار کرده اند که در مواردی با درگیری با نیروهای انتظامی همراه بوده است.

این اعتراضات جمعه شب و در اعتراض به کیفیت بد غذای غذاخوری کوی دانشگاه آغاز شد و در ادامه آن مسائل دیگری از جمله سرویس های ایاب و ذهاب از کوی دانشگاه به دانشگاه تهران و مدیریت کوی دانشگاه نیز مطرح شد .از مدتی پیش سرویس های ایاب و ذهاب دانشجویان دختر و پسر تفکیک شده و ساعات کار این سرویس ها نیز محدود شده است. اعتراضات دانشجویان شنبه شب و یکشنبه شب نیز ادامه یافت و به تدریج شعارهای تند سیاسی، از جمله درخواست برکناری عمید زنجانی رئیس دانشگاه تهران، نیز به شعارهای دانشجویان اضافه شد. منابع خبری دانشجویی از ورود نیروهای انتظامی به داخل محوطه کوی برای درگیری با دانشجویان خبر داده اند، در حالی که مقامات دانشگاه تهران این مسئله را تکذیب کرده اند. بعد از درگیری هایی که در تابستان 1999، تیرماه 1378، در کوی دانشگاه رخ داد، شورای عالی امنیت ملی ایران، هرگونه ورود نیروهای نظامی و انتظامی به مراکز دانشگاهی را ممنوع کرد. در ماه های اخیر اعتراضات دانشجویی در دانشگاه های مختلف ایران و نیز برخورد با فعالان دانشجویی از سوی نیروهای امنیتی افزایش قابل ملاحظه ای داشته است. دفتر تحکیم وحدت در پی ناآرامی های شب های گذشته در کوی دانشگاه تهران با صدور اطلاعیه ای، ریشه بسیاری از مشکلات دانشگاه های ایران را "مسئولان انتصابی دانشگاه ها" دانسته که "به هیچ وجه خود را موظف به پاسخگویی به جامعه دانشگاهی نمی دانند." در ادامه این بیانیه "وزیر علوم و معاونان بی کفایتش" نیز از دلایل دیگر مشکلات دانشگاه های کشور دانسته شده اند.

فرید هاشمی،دانشجوی دانشگاه تهران واقعه یک‌شنبه شب را این گونه شرح می‌دهد: «دیشب راس ساعت ۳۰ / ۹ دقیقه نیروهای گارد ضدشورش با حمله به سمت دانشجویانی که در پایین کوی، معروف به در فنی حضور داشتند، وارد ساختمان کوی شدند و تا ۱۵ متر داخل کوی آمدند و حداقل ۱۸ نفر از دانشجویان را مجروح کردند. یعنی ۱۸ نفر از دانشجویانی که باتوم خورده بودند مجروح شدند. حالا گزارش‌های متفاوت هم حاکی از این است که ۳ تا ۵ نفر ازدانشجویان توسط گارد ضد شورش دستگیر شدند و از کوی خارج و برده شده‌اند». به گفته هاشمی، بخشی از این مطالبات هم مثل تغییر پیمانکار سلف‌سرویس دانشگاه، انجام شد اما از آنجا که به بقیه خواسته‌های دانشجویان توجهی نشد، اعتراضات ادامه پیدا کرد: «دیروز بعد از اینکه یک قسمت ازخواسته‌های صنفی دانشجویان برآورده شد توسط مدیریت دانشگاه، انتظارشان این بود که غائله ختم بشود و دانشجویان دیگر خواستار ادامه‌ی مطالباتشان نباشند. ولی دانشجویان خواستار این بودند که تمام مطالباتشان برآورده بشود. ولی خب متاسفانه مدیریت دانشگاه آن جور که باید و شاید بقول معروف دانشجویان را آدم حساب نکرد و شاید اگر از دانشجویان هیاتی دانشگاه قبول می‌کرد، هیاتی ازدانشجویان را برای پیگیری مطالبات آنها، دیگر این اعتراضات به شب سوم کشیده نمی‌شد. ولی خب به شب سوم کشیده شد و متاسفانه آن اتفاقاتی که گفتم افتاد». فرید هاشمی خواسته‌های دانشجویان دانشگاه تهران را این گونه عنوان می‌کند: «بطور مشخص مطالباتی که دانشجویان مطرح کرده بودند در این سه روز شامل این موارد بود: یکی بهبود وضعیت خود خوابگاه است، بهبود وضعیت غذای خوابگاه است، بهبود وضعیت امکانات خود داخل کوی است، برقراری مجدد سرویس‌های دانشجویی است که ازاول سال تحصیلی برداشته شده و بعد توقف احضارهای دانشجویان، احضارهای سیاسی و صنفی دانشجویان به کمیته‌های انضباطی و آزادی دانشجویان در بند» .

فهرست مطالبات دانشجويان بدين شرح اعلام شد:

‏‏1. تهيه ي منشورحقوق صنفي دانشجويان
‏2. بهبود وضعيت رفاهي كوي دانشگاه تهران
‏3. بهبود غذاي كوي
‏4. برقراري مجدد سرويس هاي اياب و ذهاب دانشجويان از خوابگاه به دانشگاه و بر عكس كه از اول امسال همراه با ‏تفكيك اين سرويس ها به سرويس دختران وپسران زمان آن نيز محدود شده بود . [دانشجويان خواهان كار اين سرويس ‏ها از ساعت 7 صبح تا 7 بعد از ظهر براي پسران و تا 10 شب براي دختران شدند.]
‏5. آزادي دانشجويان سياسي دربند
‏6. توقف احضار فعالين دانشجويي سياسي وصنفي به كميته هاي انضباطي

اين اعتراضات در حالي ادامه دارد كه اخبار رسيده از بند امنيتي 209 اوين، حکايت از افزايش فشارها بر دانشجويان طيف چپ به منظور واداشتن آنان ‏به اعترافات تلويزيوني دارد. کميته دانشجويي گزارشگران حقوق بشر در همين ارتباط ضمن ابراز نگراني شديد از ‏وضعيت دانشجويان زنداني، اعلام کرده است که"وزارت اطلاعات با اعمال فشارهاي شديد بر تعدادي از اين ‏دانشجويان، تلاش دارد آنان را وادار نمايد با قرار گرفتن در برابر دوربين، به داشتن ارتباط با جريانات خارج از ‏کشور، اعتراف نمايند. به گفته خانواده بهروز کريمي زاده، دانشجوي سابق دانشگاه تهران که در روز 12 آذرماه توسط ‏نيروهاي امنيتي بازداشت شد، دست راست وي از مچ تا آرنج دچار بريدگي هاي عميق بوده است. پيمان پيران نيز از ناحيه کتف دچار شکستگي شديد شده است . از سوي ديگربا خودداري مسئولين زندان اوين از آزادي سه دانشجوي دربند پلي تکنيکي ـ احسان منصوري، مجيد ‏توکلي، احمد قصابان ـ انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه صنعتي اميرکبير [پلي تکنيک تهران] با صدور "بيانيه شماره ‏يک" خود از مسئولين خواست هر چه زود اين دانشجويان را آزاد کنند . در قسمتي از اين بيانيه آمده است طنز زمانه ما اين است که در همه حال و در جاي جاي دنيا اصل بر برائت ‏متهم است، مگر خلافش اثبات شود. اما در خصوص پرونده دانشجويان دانشگاه اميرکبير از همان ابتدا اصل بر ‏گناهکاري بود و از دانشجويان خواسته مي شد بيگناهي خود را اثبات کنند. خوشبختانه تلاش بي وقفه وکلا و خانواده ها ‏و همچنين ايستادگي و مقاومت ستودني سه يار دبستاني در زندان و هزاران يار دبستاني ديگر در بيرون از زندان و در ‏دانشگاه هاي ايران موجب شد بيگناهي دانشجويان به اثبات برسد. اين طنز تلخ آن گاه تلخ تر مي شود که پس از اثبات ‏بيگناهي، نه تنها نهادهاي مسئول به اعاده حيثيت فرد بيگناه برنمي خيزند که از تداوم حبس و زجر او نيز دست برنمي ‏کشند . در چنين شرايطي است که ناآرامي کوي دانشگاه که به گفته بسياري از مطلعين، رد جراحت ناشي از آن از بدنه ‏دانشجويي ايران زدوده نخواهد شد ـ کم نيستند کساني که 18 تير را در کنار 16 آذر مي نشانند ـ دور ديگري از بحران ‏در دانشگاه هاي ايران را به نمايش مي گذارد.