توضیحات

شیخ خزعل در اواخر دوران قاجار فرمانروای محمره(خرمشهر کنونی) بود. او از ثروت و قدرتی چشمگیر بهره‌مند بود و روابط نزدیکی نیز با امپراتوری بریتانیا داشت. از جمله بریتانیا متعهد شده بود که در برابر دولت مرکزی ایران پشتیبان او باشد.

به دنبال قدرت‌گیری سردار سپه شیخ خزعل به مخالفان حکومت پیوست. سردار سپه پس از توافقی ابتدایی با شیخ خزعل او را ملزم کرد که برای پاسخگویی به دولت مرکزی به تهران برود.

او تا پایان عمر در تهران تحت‌الحفظ زندگی کرد.

حسن مدرس از روحانیون مجلس دوم شورای ملی و سپس نماینده مردم تهران در مجلس سوم بود. او روابط پر افت و خیزی با رضاخان سردارسپه و وثوق‌الدوله داشت. مدرس پس از به سلطنت رسیدن رضاشاه به خواف و سپس کاشمر تبعید شد. منابع مختلف می‌گویند که رفت‌و‌آمد و ملاقات‌های حسن مدرس در دوران زندگی در خواف و کاشمر محدود و او عملا در حبس خانگی بوده است.

محمود طالقانی از اعضای جبهه ملی و از رهبران نهضت آزادی بود. او در سال ۱۳۵۰ به مدت حدود یک ماه در خانه خود تحت بازداشت خانگی قرار گرفت و پس از آن نیز به زابل و بافت تبعید شد. بنا به گزارش منابع مختلف، محمود طالقانی در دوران تبعید هم در مقاطعی در خانه محل اقامتش با محدودیت رفت‌وآمد مواجه بود.

آیت‌الله حسن قمی از روحانیون منتقد نظام سلطنتی پهلوی بود و به همین دلیل مدتی را در حبس و تبعید سپری کرد.

او پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ نیز به بیان انتقاداتی از آیت‌الله روح‌الله خمینی و نظام جمهوری اسلامی پرداخت و پس از کوتاه زمانی در خانه خود در مشهد در حبس خانگی قرار گرفت.

گزارش شده که محدودیت‌های او در سال‌های پایانی عمرش کاهش یافته بود.

آیت‌الله محمدکاظم شریعتمداری از مراجع تقلید شیعه بود و مدتی پس از انقلاب ۱۳۵۷ به انتقاد از شیوه حکومت آیت‌الله روح‌الله خمینی پرداخت. پس از این که صادق قطب‌زاده به اتهام تلاش برای کودتا علیه جمهوری اسلامی بازداشت و محاکمه شد، حکومت، آیت‌الله شریعتمداری را هم به پشتیبانی از صادق قطب‌زاده متهم کرد. او خانه‌نشین شد و در مصاحبه‌ای تلویزیونی علیه خود سخن گفت. یکی از تشکل‌های روحانیان هوادار جمهوری اسلامی اعلام کرد که دیگر او را مرجع تقلید محسوب نمی‌کند.

احمد آذری قمی، روحانی راستگرا و از نمایندگان مجلس خبرگان قانون اساسی بود. او از منتقدان دولت میرحسین موسوی بود و انتقاداتی هم از آیت‌الله روح‌الله خمینی مطرح می‌کرد. پس از رسیدن آیت‌الله علی خامنه‌ای به رهبری جمهوری اسلامی، احمد آذری قمی انتقاداتی علیه او مطرح کرد. بعد از بیان انتقاداتی تند در سال ۱۳۷۶ و پس از حمله گروهی از هواداران آیت‌الله خامنه‌ای به دفتر او، آذری قمی در حبس خانگی قرار گرفت.

نورالدین کیانوری دبیر اول حزب توده ایران بود. در سال ۱۳۶۱ سرکوب جریان‌های مخالف توسط جمهوری اسلامی به حزب توده رسید و بخش عمده رهبران و تعداد زیادی از اعضای آن بازداشت و به حبس و اعدام محکوم شدند. نورالدین کیانوری به همراه چند رهبر دیگر حزب توده در اعترافی تلویزیونی علیه خود شرکت کرد. او در سال ۱۳۶۸ در نامه‌ای به آیت‌الله علی خامنه‌ای، که به تازگی به رهبری رسیده بود، شکنجه‌‎ها و بدرفتاری‌های ماموران امنیتی در زندان اوین را شرح داد. نورالدین کیانوری پس از آزادی از زندان اوین در خانه‌ای زیر نظر وزارت اطلاعات ایران زندگی می‌کرد.

علی‌اکبر سعیدی سیرجانی، نویسنده و از منتقدان جمهوری اسلامی بود. او پس از نوشتن چند نامه سرگشاده خطاب به آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر ایران، بازداشت و به "خانه امنی" منتقل شد. در ابتدا اتهامات اخلاقی به او وارد شد اما بعدتر مسایلی نظیر جاسوسی نیز وارد اتهامات شد. چند سال بعد از مرگ مشکوک علی‌اکبر سعیدی سیرجانی، اعترافات او در برنامه تلویزیونی "هویت" پخش شد.

آیت‌الله حسینعلی منتظری مرجع تقلید شیعه بود و قرار بود جانشین آیت‌الله روح‌الله خمینی شود. او در پی طرح انتقادهایی نسبت به عملکرد حکومت از این مقام خلع شد. او در دوران رهبری آیت‌‎الله علی خامنه‌ای انتقادهای تندی را علیه او مطرح کرد که باعث شد هواداران آیت‌الله خامنه‌ای به دفترش حمله کنند. در آبان ۱۳۷۶ سخنرانی او در انتقاد از آیت‌الله خامنه‌ای به حمله شدید به دفتر و خانه‌اش و حبس خانگی او منجر شد. رفت‌وآمدها و روابط آیت‌الله حسینعلی منتظری تا سال ۱۳۸۱ به شدت تحت کنترل بود و پس از آن با پایان حبس خانگی محدودیت‌ها برایش کمتر شد.

فاطمه کروبی از چهره‌های سرشناس اصلاح‌طلب و همسر مهدی کروبی است. او به دنبال اعتراضات سال ۱۳۸۸ از همسر خود مهدی کروبی حمایت می‌کرد و از جمله انتقاداتی را خطاب به آیت‌الله علی خامنه‌ای مطرح کرد. در آستانه تظاهرات ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ فاطمه کروبی به همراه همسرش در حبس خانگی قرار گرفت.

زهرا رهنورد از چهره‌های سرشناس اصلاح‌طلب و همسر میرحسین موسوی است. او به دنبال اعتراضات سال ۱۳۸۸ از همسر خود میرحسین موسوی حمایت می‌کرد و در رهبری اعتراضات نقش داشت. پس از تظاهرات ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ زهرا رهنورد به همراه همسرش در حبس خانگی قرار گرفت.