به اسم دموكراسي
سيماي جمهوري اسلامي چهارشنبه شب در برنامه اي به نام به اسم دموكراسي اعترافات تلويزيوني کيان تاجبخش و هاله اسفندياري دو انديشمند ايراني و آمريکايي را که براي ديدارهاي خانوادگي به ايران سفر کرده و همزمان با دستگيري پنج مامور ايراني در کنسولگري اربيل به زندان افتاده و توسط وزارت اطلاعات متهم به جاسوسي شده اند، پخش كرد وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ايران که غلامحسين محسنی اژه ای، از روحانيون تندروی اصولگرا تصدی آن را به عهده دارد از ابتدای سال جاری اقدام به بازداشت سه نفر از فعالان جامعه مدنی کرده است که دارای تابعيت دوگانه ايرانی – آمريکايی هستند خانم اسفندياری به دليل نداشتن گذرنامه تا چند ماه نتوانست از ايران خارج شود و سرانجام در ۱۸ ارديبهشت ماه توسط ماموران امنيتی دستگير شد کيان تاجبخش، استاد جامعه شناسی شهری، نماينده موسسه «جامعه باز» و بنياد آمريکايی «سوروس» در ايران، مشاور بانک جهانی در تهران و مشاور برخی از وزارتخانه های جمهوری اسلامی در امور بهداشت، مقابله با ايدز و اعتياد و از کمک رسانان به زلزله زدگان بم از ديگر ايرانی – آمريکايی هايی است که متهم به «زمينه سازی انقلاب مخملی در ايران»، شده است نفر سوم، علی شاکری است که در شهر لس آنجلس فعاليت های صلح طلبانه را دنبال می کند و از سوی دستگاه های اطلاعاتی– امنيتی جمهوری اسلامی متهم به «اقدام عليه امنيت ملی» شده است. كه در آن بخش هايي از اعترافات تلويزيوني رامين جهانبگلو، فيلسوف ايراني نيز که مدتها در زندان انفرادي بود و پس از آزادي در يک مصاحبه با ايسنا به مشارکت در انقلاب مخملين عليه حکومت اعتراف کرد و اکنون آزاد است، نيز به نمايش درآمد. پخش اين تصاوير از صدا و سيما که در دوراني نسبتا طولاني اقدام به پخش چنين تصاويري نمي کرد، اين سوال را به وجود آورده است که صدا و سيما در اين ميان چه نقشي را عهده دار است؟ آيا تلاش مديران صدا و سيما که مي خواهند خود را رسانه اي ملي و بيطرف نشان دهند، با اين سياستها سازگار است . بنابر قوانين جمهوري اسلامي ايران، آشكار كردن نام، تصوير و نوع اتهام متهمان، تنها پس از صدور رأي محكوميت قطعي آنان ممكن است و در شرايطي كه اين افراد، هنوز در مرحله مقدماتي بوده و حتي كيفرخواست پرونده و قرار مجرميت آنان نيز از سوي بازپرس صادر نشده، پخش فيلم اعترافات اين دو متهم از سيماي جمهوري اسلامي، ابهام‌برانگيز است . در اين حال، ديدگاه‌هاي متفاوتي درباره علت اصلي پخش اين فيلم اعترافات مطرح شده است؛ برخي منابع از احتمال توافق بين وزارت اطلاعات و اين متهمان، حكايت دارد كه پس از پخش آن، اين افراد در برابر حضور در اين فيلم اعترافات آزاد شوند. در اين صورت، اين رويه تا اندازه‌اي شبيه رامين جهانبگلو خواهد شد كه با تهيه فيلم اعترافات آزاد شد و سپس با مراجعه به خبرگزاري ايسنا، اظهارات مشابهي داشت و بدون هيچ‌گونه مجازات و حتي وثيقه‌اي، پس از آن‌كه رسما و از سوي وزير اطلاعات، متهم به براندازي نرم شده بود، آزاد شد. در مقابل، اخبار ديگري از نهايي شدن اين پرونده و تعيين مجازات سنگين براي اين متهمان خبر مي‌دهد كه فيلم اعترافات در راستاي آماده‌سازي فضاي رواني تبليغاتي براي اعلام حكم، تهيه و پخش مي‌شود. يک منبع در قوه قضائيه ايران که نخواست نامش فاش شود به خبرگزاري فرانسه گفت " اين برنامه يک توليد تلويزيوني است و در حکم اعتراف نيست. انها همانند ساير کارشناساني که در ساير برنامه هاي تلويزيون ايران صحبت مي کنند به عنوان کارشناس در اين برنامه حضور يافته اند." او افزود " هيچ ارتباطي بين محتواي پرونده اين دو نفر در قوه قضائيه و اين برنامه وجود ندارد. اين دو کاملا از هم جدا هستند." قوه قضاييه ايران گفته است که درصدد است برای اين افراد قرار مجرميت صادر کند و اين در حالی است که خانوده های افراد ياد شده و وکلای آنها هنوز نتوانسته اند با آنها ملاقات کنند.
سابقه اعترافات تلويزيونی
گرفتن اعترافات تلويزيونی توسط دستگاه های اطلاعاتی ايران و پخش آنها از راديو و تلويزيون دولتی سابقه ای به عمر نظام جمهوری اسلامی دارد. از ابتدای پيروزی انقلاب اسلامی، رسانه های دولتی ايران بارها سخنان «ندامت گونه» افرادی را که از آن به «اعتراف» ياد می شود پخش کرده اند که هدف از آن نيز، نشان دادن وابستگی اين افراد به قدرت های بيگانه و توطئه چينی عليه جمهوری اسلامی عنوان شده است. در دوران اصلاحات هرچند که اين شيوه کمتر به کارگرفته شد ولی چهره و اظهارات برخی از فعالان دانشجويی بارها در تلويزيون ايران نشان داده شد که اقدامات قبلی خود را زير سوال می بردند. سازمان های حقوق بشری بارها نسبت به اين شيوه برخورد و اعتراف گيری اعتراض کرده و انجام آن را ناشی از اعمال فشار به زندانيان دربند اعلام کرده اند.
سابقه اعترافات تلويزيونی
گرفتن اعترافات تلويزيونی توسط دستگاه های اطلاعاتی ايران و پخش آنها از راديو و تلويزيون دولتی سابقه ای به عمر نظام جمهوری اسلامی دارد. از ابتدای پيروزی انقلاب اسلامی، رسانه های دولتی ايران بارها سخنان «ندامت گونه» افرادی را که از آن به «اعتراف» ياد می شود پخش کرده اند که هدف از آن نيز، نشان دادن وابستگی اين افراد به قدرت های بيگانه و توطئه چينی عليه جمهوری اسلامی عنوان شده است. در دوران اصلاحات هرچند که اين شيوه کمتر به کارگرفته شد ولی چهره و اظهارات برخی از فعالان دانشجويی بارها در تلويزيون ايران نشان داده شد که اقدامات قبلی خود را زير سوال می بردند. سازمان های حقوق بشری بارها نسبت به اين شيوه برخورد و اعتراف گيری اعتراض کرده و انجام آن را ناشی از اعمال فشار به زندانيان دربند اعلام کرده اند.
0 نظرات:
ارسال یک نظر