چه شبیه اند فصل ها؛

بار شکوفه نیز چونان دانه های برف

در حال ریزش است ز سر پنجه های باد

برفی است بی امان بر دشت های سبز

بگذشته کاروان کهنسال روزگار

از شامگاه بهمن تا صبح فرودین

بیچاره باغ من اما هنوز هم،

در فصل زمهریر و گرفتار بهمن است!

حسرت کشم ز رستن یک غنچه در چمن

ای پیک نوبهار نگاهم نمی کنی؟

از قیل و قال باد زمستان دلم گرفت

آیا تو ای سکوت سبز صدایم نمی کنی؟